ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙΑ

Βυζαντινή αρχιτεκτονική ονομάζεται ο αρχιτεκτονικός ρυθμός, ο οποίος αναπτύχθηκε κατά την διάρκεια ζωής της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία), από την πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τοv 5ο αιώνα. Η Κωνσταντινούπολη, της οποίας το προηγούμενο όνομα ήταν Βυζάντιο, ήταν η πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από το έτος 330, έτος στο οποίο άλλοι συγγραφείς ορίζουν ως την έναρξη της βυζαντινής αρχιτεκτονικής.

Η βυζαντινή αρχιτεκτονική εντάσσεται στο πλαίσιο της βυζαντινής τέχνης και καλύπτει μεγάλο χρονικό διάστημα, το οποίο ξεκινά τον τέταρτο αιώνα και τερματίζεται απότομα με την πτώση της Κωνσταντινούπολης στα χέρια των Οθωμανών Τούρκων το 1453, ήδη από τον δέκατο πέμπτο αιώνα. Λόγω αυτής της μακράς χρονικής διάρκειάς της, χωρίζεται συνήθως για την μελέτη της σε τρεις περιόδους: την αρχική περίοδο, την ενδιάμεση και την τελική.Από την άλλη πλευρά, η βυζαντινή τέχνη ήταν μια τέχνη με επίσημο χαρακτήρα στην λειτουργία των σχέσεων της εκκλησιαστικής με την πολιτική εξουσία, η οποία διατηρείται με την υποστήριξη της Εκκλησίας. Και η ίδια η ύπαρξη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας συνδέεται με την επέκταση της ορθόδοξης πίστης και της βυζαντινής τέχνης.

ΕΡΓΑ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ